Borstvoeding of flesvoeding? Wel of geen speen? De zorgen van een logopedist-moeder

19 oktober. Mijn prachtige meisje komt ter wereld met een keizersnede. Als de borstvoeding maar gaat lukken, denk ik. Voor haar gezondheid, maar ook vanwege de ontwikkeling van de spieren in en rondom de mond. Ja, je bent toch een logopedist en je hoopt dat je kindje in alles een voorbeeld is.

Ze ligt op mijn borst. Ik mag nog even van haar genieten voordat ze een hele reeks onderzoeken ondergaat. Wanneer ik wakker word op de uitslaapkamer wordt ze nogmaals op mijn borst gelegd. Tijd om te drinken. Ze hapt niet direct goed aan. Wat wil je, denk ik, ze is net een uurtje op deze wereld. De verpleging komt aan met een tepelhoedje. Nee!, denk ik. Dat wil ik niet. Ze moet eerst oefenen. Straks kom ik er niet meer vanaf en is het voordeel ten opzichte van drinken uit een flesje voor bevordering van de mondspieren weg. Maar ik ben te moe en laat alles gebeuren. Alles om mijn dochtertje haar eerste voeding te kunnen geven.

Borstvoeding versus flesvoeding

Borstvoeding of flesvoeding? Er is altijd veel discussie over dit onderwerp. Logopedisch gezien is borstvoeding het beste. Niet zozeer om de melkkwaliteit, maar vooral om de ontwikkeling van de spieren in en rondom de mond. Drie belangrijke verschillen:

• De lengte van de speen
• De stroomsnelheid van de melk
• De vormgeving van de borst versus speen

Tijdens het drinken uit de borst bijt de baby op de borstklier totdat deze nagenoeg plat is. De tepel past dan precies in de mondholte. Door de natuurlijke zuigbeweging, waarbij de baby de tepel loslaat en weer opnieuw aanzuigt, kan het kindje de melkstroom zelf regelen. De mond is gesloten en de tong wordt hierbij hoog aangezogen. Hierdoor ontstaat een juiste beweging van de tong tijdens het slikken. Wanneer een baby uit een fles drinkt, kan het de melkstroom niet direct zelf regelen. Het uiteinde van de speen komt verder achterin de mond en de vloeistof vrijwel direct in de slokdarm. De speen is stug en het kind is niet in staat de mond te sluiten wanneer er voldoende melk in zit. Het kan twee dingen doen: 1. de speen met haar tong uit haar mond duwen en 2. de melkstroom regelen met haar tong. Dit vormt een belangrijke oorzaak voor het ontstaan van een afwijkende slikgewoonte. Voor mij was de keuze dus eenvoudig. Borstvoeding. Om de onjuiste slikbeweging voor te zijn.

Wel versus geen speen

Dan kom je als kersverse moeder op een volgend probleem. Zal ze gaan duimen? Heeft ze een speen nodig? Duimen doet ze niet. Ze probeert af en toe een vingertje te zoeken maar dit is te moeilijk. Een speen, daar doe ik als logopedist liever niet aan. Dat gaat gepaard met een lage tongligging. Dan maar af en toe mijn vinger in haar mondje. Het zuigen aan mijn pink lijkt voldoende maar na een paar dagen heb ik droge vingers. Niet handig. Dan toch maar de speen. Wat staat dat lief! En ze slaapt! Ze vindt het heerlijk! Wat voor moeder zou ik zijn als ik haar die speen verbied? De eerste maanden slaapt ze overdag met en ‘s nachts zonder speen. Totdat ik na zeven maanden stop met de borstvoeding. Iedere avond is het drama om haar in slaap te krijgen. Met speen slaapt ze als een roos. ‘Oké’, zeg ik tegen mezelf, ‘bij het slapen overdag en bij het inslapen ‘s avonds een speen maar na maximaal een half uur gaat deze eruit’. Inmiddels anderhalf jaar later doen we het nog steeds zo. Vóórdat ze twee jaar wordt, gaat de speen de deur uit. Dat is mijn doel. Tot die tijd kan het minimaal kwaad. Behalve een paar slapeloze nachten vrees ik.